Naar Italië.
Kun je je iets heerlijkers voorstellen? Nee, natuurlijk. Maar waarom gaan zoveel mensen altijd naar dezelfde plaatsen? Natuurlijk is Toscane prachtig en is Rome adembenemend. Maar Italië heeft nog zoveel meer te bieden. Daar wil ik u, met deze website, graag op wijzen. Op de minder bekende plekken in Italië, waar je als Italië-liefhebber beslist geweest moet zijn. En wie ben ik?
Ik ben Ineke Spoorenberg, afgestudeerd in Italiaans en jarenlang redacteur bij het NOS-journaal (specialisatie Italië).
Ik toer mijn hele leven al in een oud autootje rond in Italië en heb op mijn reizen veel van het land gezien. Een paar jaar geleden heb ik de afstand Bussum-Rome zelfs te voet afgelegd. Dan krijg je Italië weer van een heel andere kant te zien. Ik zou zeggen: houd deze website in de gaten, raadpleeg hem als u binnenkort naar het zuiden afzakt. MISSCHIEN BRENG IK U OP EEN IDEE.
Iedere maandag een nieuw verhaal!



D O L C E A C Q U A
voorjaar 2013
Dolceacqua ligt zeven kilometer landinwaarts tussen Ventimiglia en Bordighera. Na het plaatsje Camporosso nog een bocht en dan ligt het daar pal voor je, in een perfecte compositie tegen een heuvel uitgestrekt.

Claude Monet
Ook de Franse impressionistische schilder Claude Monet werd getroffen door de schilderachtige aanblik van Dolceacqua. Hij schreef op 18 februari 1884: “L’endroid est superbe, il y a un pont qui est un bijou de légèreté” (vrij vertaald: “De plaats is perfect, er is een brug die een juweel van sierlijkheid is”). Hij maakte er een schilderij van: ‘Le Chateau de Dolceacqua’ dat je in museum Marmottan in Parijs kunt bezichtigen.

Bed and Breakfast
Ik kom terecht in de B & B Talking Stones van de Duitse Monica. Het ligt in het middeleeuwse dorp aan de andere kant van de weg die door Dolceacqua heenloopt. Ligt rechts de oude ‘borgo’, links van de doorgaande weg heeft het stadje zich verder uitgebreid en ook daar is een eeuwenoud deel met een labyrint van steegjes en trapjes.

Marguerita van Savoia
Monica vergast me meteen op een smeuiig verhaal, namelijk dat haar huis ooit diende als het liefdesnestje van koningin Marguerita van Savoia, de eerste Italiaanse koningin en ega van koning Umberto. Ooit huurde zij de woning van Monica en trok er met haar biechtvader in. Later bleek dat ze smoorverliefd was op de geestelijke. Hij had een huis vlakbij de begraafplaats waar de koets van Marguerita vaak lange tijd bleef staan, terwijl haar gevolg niets vermoedend zat te wachten tot ze weer terugkwam van even een ‘luchtje scheppen’. Overigens is de pizza Marguerita naar haar vernoemd maar dat is weer een ander verhaal.

Ateliers
’s Middags dwaal ik door de oude burcht. Er zitten veel ateliers en één ervan is dat van Lucia Clemente die heel mooi porselein maakt. Terwijl ze me daarover enthousiast vertelt, komt er een buslading Nederlanders binnen. Omdat ik voorzie dat ze de kopjes zullen vergelijken met hun kopjes van Blokker vertel ik ze waarom ze zo duur zijn. Dat het meer sierkoppen zijn dan dat je er je thee uit drinkt. Ik geloof niet dat Lucia er één verkocht heeft.

Familie Doria
Als ik later helemaal boven bij het kasteel aankom, blijkt dat gesloten wegens restauratie. Het kasteel was ooit van de familie Doria, de adellijke familie die eeuwenlang over Genua en omstreken heerste. Dolceacqua heeft een lekkernij en een feest aan de familie Doria te danken.

Michetta
De heren Doria bepaalden lange tijd dat iedere bruid in Dolceacqua haar huwelijksnacht met hen moest doorbrengen alvorens ze het bed met haar nieuwe echtgenoot mocht delen. Een crime voor de jonge vrouwen maar niemand die zich ertegen durfde te verzetten. Totdat een meisje, Lucrezia, de bruid was. Ze verzette zich tot het uiterste en werd vervolgens uitgehongerd. Haar bedroefde verloofde zon op wraak. Hij kreeg de heer Doria te pakken en wist af te dwingen dat het gebruik werd afgeschaft. Zo was Lucrezia toch niet voor niets gestorven. Tot op de dag van vandaag wordt de heldhaftige daad van Lucrezia op 16 augustus gevierd als ‘La Festa della Michetta’. Toen het misbruik van de Doria’s werd afgeschaft, bakten de vrouwen van Dolceacqua als reactie daarop een ‘michetta’, ‘vagina’ in dialect en het heeft ook die vorm. Daarmee wilden ze duidelijk maken dat zij bepalen wie toegang tot hun michetta krijgt en niemand anders. Op het jaarlijkse feest trekken jongelui met muziekinstrumenten door de straten en brengen jonge meisjes een aubade (hopend op hun ‘michetta’). Het hele dorp viert feest en aan het eind van de dag zijn alle mannen te dronken om nog iets te kunnen uitrichten, zo heb ik me laten vertellen.


Image 1 Aan te bevelen Bed & Breakfast
Le Gemme, Dolceaqua


Image 1 Dolceacqua