C U N E O
voorjaar 2013
Ik besluit naar Cuneo te rijden via de Alpes Marittimes. Vanuit het Franse Gap is het nog 154 km. Het blijkt een schitterend traject. Ik rijd al gauw tussen hoge van bergen en er ligt op 2000 meter hoogte nog aardig wat sneeuw. Op zomerbanden glijd ik door de Alpen, genietend van oude dorpjes en mooie vergezichten. Na heel veel haarspeldbochten ligt daar Cuneo op een hoog plateau tussen twee rivieren. Vanaf de eerste bebouwing volg ik het bordje ‘centro storico’ en net als ik denk – Cuneo valt tegen - rijd ik een majestueus plein op, omringd door 19e eeuwse paleizen, de Piazza Galimberti.

Parkeren
Via internet heb ik een adresje: Hotel Ligure. Het blijkt vlakbij te zijn. Even later wurm ik me met de auto door een nauw straatje en moet ik parkeren op het minuscule binnenplaatsje van het hotel. Het lijkt er even op dat ik mijn rechterbuitenspiegel eraf heb gereden, maar ik kan hem gelukkig ter plekke weer monteren.

Via Roma
De Via Roma is de belangrijkste straat van Cuneo. Kleurige huizen, een klokkentoren en aan beide zijden arcades. Onder die arcades winkels en barretjes. Dit deel van de stad dateert uit de middeleeuwen en die sfeer vind je hier tot op zekere hoogte nog steeds terug. De winkels zijn klein en specialistisch en hebben prachtige houten puien. Op de Piazza Galimberti verzamelen zich aan het eind van de middag moeders met kinderen en ouden van dagen.
Het plein is na de oorlog vernoemd naar Duccio Galimberti , de beroemdste partizaan van de stad.

Tweede Wereldoorlog
De eerste avond dat ik hier was, verbaasde ik me over een beeldengroep op één van de balkons aan de piazza. Nu weet ik dat de groep refereert aan de toespraak die Duccio Galimberti in 1943 op dat balkon hield voor het volk van Cuneo. Hierin deed hij een oproep om samen het fascisme te verslaan. Galimberi werd een jaar later gefusilleerd. Zijn woonhuis aan de Piazza Galimberti is nu een museum en de moeite van een bezoek waard. Door zijn strategische ligging tussen Frankrijk en Ligurië heeft Cuneo een geschiedenis van belegeringen. Ook in de laatste oorlog was het een knooppunt van verzet tegen de fascisten.

San Francesco kerk
Ook hier krijgen kerken nieuwe functies. Zo is van de voormalige San Francesco kerk een multifunctioneel centrum gemaakt. Ik besluit er een kijkje te gaan nemen. Ik zie dat de mooie dingen van de kerk zijn bewaard en gerestaureerd, zoals de fresco’s in de booggewelven. In een deel van de kerk is een glazen vloer gelegd zodat je zicht hebt op de opgravingen eronder. Aangrenzend is er het Museo Civico met alles over de historie van Cuneo.

Bonfante
Het aantal banketbakkerszaken met bar is ongelofelijk. En overal is het druk. Ik strijk neer bij bar Bonfante, één van de oudste zaken van de stad. Een man en een vrouw achter de bar praten opgewekt met de klanten, een hoogbejaarde dame zit achter de kassa. Je kunt de wereld aan lekkernijen bestellen voor weinig geld.
Een lieve oude heer komt bij me zitten. We praten over van alles. Hij zegt veel te verwachten van de nieuwe paus. Hij vertelt over een ontmoeting met paus Johannes Paulus II die hij had gevraagd naar Cuneo te komen. Als antwoord had de paus zijn hand gedrukt. “Ik heb hem een week niet gewassen” vertelt ie lachend. Als ik opsta, staat hij ook op. Hij geeft me zachtjes een kus op m’n wang. Buiten is de pantoffelparade inmiddels in volle gang. Oudere echtparen, jongens en meisjes, hooggehakte vamps, verliefde paartjes, kuieren onder de arcades. De terrasjes zitten vol, de zon is nog warm.

Markt
Cuneo is een sfeervol stadje waar je gemakkelijk een paar dagen kunt doorbrengen. Dinsdag is trouwens de beste dag want dan is er een grote markt en komen de mensen zelfs vanuit Frankrijk om hier inkopen te doen.

Cuneo