A P R I C A L E
voorjaar 2013
In het achterland van Ventimiglia liggen enkele juweeltjes van dorpen verborgen. Eén van hen is Apricale. Al van verre zie ik het dorp liggen, huizen en kerken uitgestrooid over een heuveltop. Ik bedwing me om meteen uit de auto te springen om een foto te maken. Pas bij het dorp parkeer ik de auto en loop de ‘borgo’ in.

Labyrint
Het dorp is een middeleeuws labyrint van steegjes, die ze hier ‘carugi’ noemen. Na een hele klim kom ik op de piazza boven met maar liefst twee kerken en daarboven het kasteel. Ooit werd het bewoond door de familie Doria, die hier in Ligurië eeuwenlang de macht hadden.

Zomertheater
Ik ben vooral geïnteresseerd in het zomertheater dat hier ieder jaar in augustus wordt opgevoerd. Tita van de ‘tabaccheria’ zegt tegen een oud vrouwtje dat ze me naar de burgemeester moet brengen en even later loop ik gezellig gearmd met Gianella het gemeentehuis binnen.

‘Lopend’ toneelstuk
Burgemeester Silvano Pisano maakt onmiddellijk tijd voor me. Hij vertelt dat ieder jaar in de eerste twee weken van augustus iedere avond een toneelstuk wordt opgevoerd door het Teatro della Tosse uit Genua. Het stuk speelt zich af op een twintigtal plekken in het dorp waar een toneel wordt gebouwd. Alleen het eerste en het laatste bedrijf worden opgevoerd op de piazza, maar verder loopt het publiek een heel parcours door het feëriek verlichte dorp.

Buffet
Wie erheen wil gaan, kan het beste voor zevenen ’s avonds naar Apricale komen, er lopen dan meisjes rond die de kaarten verkopen. En vanaf zeven uur is er een buffet op de piazza waarvan iedereen kan eten.

Torre del Boia
Apricale heeft een lange geschiedenis, vertelt de burgemeester. “Vanaf de bronstijd wonen hier al mensen. Maar wat je nu van het dorp ziet, dateert uit de middeleeuwen. We hebben net de Torre del Boia laten restaureren.” De Torre del Boia is de plek waar de beul (boia) ter dood veroordeelden onthoofdde en vervolgens het hoofd tentoon stelde in een venster net zolang tot het eraf viel naar beneden de rivier in.

Tweede Huis
Inmiddels zijn na de Romeinen en de Longobarden de Westeuropeanen naar Apricale toegekomen. Denen, Noren, Duitsers, Nederlanders, velen hebben hier een tweede huis. “In de zomer heerst hier een hele internationale sfeer” zegt verkoopster Tita. “Je hoort hier op de piazza dan alle talen spreken en het bruist van de activiteiten.” Ook nu, in het voorjaar, maakt Apricale niet de indruk van een ingeslapen dorp. Er lopen al veel toeristen rond om de kerkjes te bezichtigen. Met name de Santa Maria degli Angeli heeft mooie fresco’s.

Hond
Ik kom maar één ingeslapen wezen tegen tijdens mijn bezoek aan Apricale en dat is een grote hond die midden op de doorgaande weg ligt te slapen. Waarschijnlijk vindt hij het asfalt lekker warm. Auto’s rijden links en rechts om hem heen. Het beest lijkt het heel normaal te vinden en blijft gewoon liggen.

Apricale