Acqui Terme
Voorjaar 2016
Aqui Terme is een kuuroord met een lange geschiedenis. Tweeduizend jaar geleden zaten de Romeinen hier al met hun voeten in het bronwater. Men ontmoette elkaar bij de baden en besprak zaken met elkaar. Dat is nu wel anders. Anno 2016 liggen mannen en vrouwen in één van de wellnesscentra in datzelfde bronwater te weken, in de hoop er ‘verjongd’ en vooral ‘uitgerust’ uit te komen.
Maar eerst ga ik het stadje maar eens bekijken. Het parkeerterrein, waar ik mijn auto achterlaat, ligt tegenover de San Francescokerk. Van hieruit loop ik het centrum in.

La Bollente
Ik loop door een winkelstraat met hier en daar een klein terrasje en bakken vol kleurige petunia’s. De straat komt uit op de centrale piazza van Aqui Terme, het plein van de fontein La Bollente. Met recht het kloppende hart van Aqui Terme.
De fontein is een prachtig bouwwerk, op een moderne manier vormgegeven. Eigenlijk doet het kunstwerk eerder aan een waterval dan aan een fontein denken. Het water stroomt als van een wit marmeren trap trede voor trede naar beneden. Een heel mooi gezicht.
Nog steeds hangt hier iets van de grandeur die kuuroorden van oudsher nou eenmaal hebben. ‘Grand Hotel Thermes’ prijkt op de gevel van een statig gebouw. Jammer dat er geen koetsjes meer voor het hotel halt houden om dames met lange ruisende rokken af te zetten of op te halen.

Pasticceria
Zelf laat ik mijn oog vallen op de pasticceria met terras die ook aan het plein ligt. Binnen ligt een onwaarschijnlijke hoeveelheid lekkernijen uitgestald. Ik bestel bij een lief meisje en installeer me in de zon. Ik heb uitzicht op het plein, dus ik verveel me geen moment. Met het ruisende water en de Italiaanse stemmen op de achtergrond trekt het leven van dit provinciestadje aan me voorbij.

Geneeskrachtige bronnen
De Romeinen waren de eersten die de zwavelbronnen van Acqui Terme ontdekten. Op sommige plaatsen heeft het water dat uit die bronnen ontspringt een temperatuur van 73 graden celsius. Het zou een geneeskrachtige werking hebben voor allerlei kwalen en ziektes.
Wil ik deze plaats echt leren kennen dan moet ik natuurlijk zo’n wellnesscentrum bezoeken, maar daar heb ik nou echt een pesthekel aan. In zwembaden, sauna’s en wellnesscentra zul je mij niet gauw tegenkomen. Dus zoek ik mijn toevlucht bij een collega. Ik lees een verslag van een bezoek aan de zwavelbronnen van de website ‘Ciao Tutti’. Ik citeer:

Perzikhuidje
“We bezochten Lago delle Sorgenti, één van de meest moderne en luxeuze wellnesscentra van Acqui Terme. Na een halfuur in het eerste zwembad te hebben mogen ‘weken’, merken we direct dat het bronwater zijn eeuwenlange reputatie meer dan verdiend heeft: in plaats van uit te drogen en rimpelig te worden, wordt onze huid er zo zacht als een perzikje van…
Naast de vele baden kent het spacentrum ook een ‘natuurlijk’ Turks Stoombad, waar wij een heerlijk meditatief Tibetaans ritueel mochten meemaken. In het buitenbad, gevuld met het ongefilterde, natuurlijke en dus goed warme bronwater, zet je een ‘Japans hoedje’ op.

Japans hoedje
Het ziet er wat vreemd en vooral komisch uit, maar het beloofde effect blijft niet uit: door de vorm van de hoed kan de warmte niet ontsnappen en krijgen je hals en gezicht een ‘natuurlijk stoombad’. Een ding is zeker: hier kom je als herboren uit!”
Tot zover dit ooggetuigenverslag uit de wereld der wellnesscentra. Zelf maak ik liever nog een wandeling door de stad.

Monument
In het historisch centrum van Acqui Terme vind ik de oude fontein La Bollente. Het is een achthoekig monument uit 1879 en is ontworpen door architect Giovanni Cerutti. Het staat op een gelijknamig plein de Piazza della Bollente. Voordat de gemeente de moderne ‘getrapte’ fontein liet ontwerpen, was dit ongetwijfeld het hart van de stad.
Het verhaal gaat dat vroeger moeders die net bevallen waren meteen hier naartoe gingen om hun baby even in het (hete) water van de fontein te houden. Het water zou het kindje tegen ziektes wapenen, de brandblaren die het eraan over kon houden namen ze op de koop toe.

Kathedraal
Als ik een zijstraatje inwandel loop ik tegen de kathedraal aan: de Santa Maria Assunta. Het gebouw dateert uit het jaar 989. Oorspronkelijk was het een Romaanse kerk maar in de zeventiende eeuw ging, zoals bij zoveel Italiaanse kerken, de barok eroverheen. Helaas. De toren naast de kerk is gotisch en verrees in de 15e eeuw.
Een andere bezienswaardigheid is het 11e eeuwse Castello dei Paleologi waarin het archeologisch museum is gevestigd.

Acquaduct
Als je Acqui Terme uitrijdt en je steekt over de Carlo Alberto brug de rivier de Bormida over, kom je bij de resten van een Romeins acquaduct. Vanaf de brug kun je de vijftien pilaren en vier bogen al zien. Het acquaduct dateert uit de tweede eeuw en was oorspronkelijk 13 kilometer lang. In de stad zelf liggen nog de resten van een Romeinse thermale badinrichting.
Het is de moeite waard even de heuvels van Monferrato in te rijden, de streek waarin Acqui Terme ligt. Van oorsprong was dit een land apart, een zgn. Markgraafschap. Later werd het een hertogdom en kwam het bij het huis van Savoye, dat in 1860 opging in Italië.

Acqui Terme